kendinle sohbet etmek

çok tuhaf ama aşırı derecede zevkli bir eylem değil mi? edit: peki sizler de kendinizle sohbet ederek çözdüğünüz en hoşunuza giden sorunu yazar mısınız ulan?

aynanın karşısında farklı tiplere girip konuşmak. sonra biraz gülüp tekrar bişeyler söylemek falan

sadece ben mi yapıyorum bunu. çogacayip

her insan kendi ile konuşsa herşey çözülür. kendini kendinden başkası daha iyi dinlemez.

ceyhun yılmaz tiplerinde bikaç cümle sonra haluk bilginer tavırlarında bi kahkaha ve napıyorum lan ben cümlesi ile kapanış. benim en bi çok yaptığım şeysilerdendir

çoğu sorunun aslında sende bittiğini anlarsın

kendi kendime fikrimi sorup kendimin başka içimdeki benin başka fikirler ortaya koyduğuna şahit olmuşluğum vardır

hı bağa mı didin le son bulur ,arkanızı dönüp koşarak gidersiniz ,sağa ne diyim ben emmi ya ,annem 2 domates mi dedi yoksa domestos mu dedi onun mukayesini yapıyom ben ya ,ne giriyon hemen araya

i̇ç organlar buna dahil mi? sanırım kafayı yedim. gece sol yanıma yattığımda kalbimin;"napıyosun amk dön sağa" dediğini duyar gibi oldum. on, üzgünüm buna alış dostum seni seviyorum, dedikten sonra beynimin, böbreklerimin, ciğerlerimin ve hatta rahmimin buna alındığını düşünerek teker teker onlara da görevleri için teşekkür edip uykuya daldım. sabahsa kıskançlıktan kudurmuş idrar torbamın beni tehdit etmesiyle uyandım iyi mi.

(bkz: oğuz atay) der ki ne yapayım başka kimsenin sohbetinden hoşlanmaz oldum. buna benzer bir şeydi lakin bu yüzyılın en kısa özetidir.

canım sıkılır ve konuşcak kimse olmadığı için her zaman yaparım güzel de olur

evet şu an yapıyorum .kardeşimle bugüne kadar yaptığımız en büyük kavga olabilir ama ağlama diyorum .çok sinirlendim zor tutuyorum kendimi

bazen o kadar çok sarıyor ki kendi kendime tepki veriyorum, aslında sende haklısın felan diyorum böyle degişik bir kafa yaşıyorum ama cidden güzel bir duygu insan kendini buluyor karşısında olması istediği birisini buluyor herkese tavsiye ederim.

çevremdeki insanların güvenirliğine bakacak olursak şu günlerde yaptığım tek doğru şey olabilir

ama nasıl sarıyorr biliyor musunuz özellikle de ders çalışırken böyle işlem hatası ya da basit bir soruyu yanlış yapınca kendi kendime tartışıyorum neden böyle olduğunu pek anlaşamıyoruz ama olsun.

Çok özlediğimi fark ettiğimdir. Kimse yokken kendimle basbasayken kendimle sesli konuşurum. Sanırım ic sesimle. Mutlu olduğum bir şeyi, bol bol konuşmak istedigim bir seyi veya aklıma takılan bir şeyi konuşurum rahatça. Bazen kendi kendimi güldürürüm bile. Beni rahatlatır. Heyecanıma eşlik eder mutlulugumu kıskanmaz, baltalamaz. Bazen insanın yalniz başına kalıp kendiyle konuşması gerekiyor.

evet bunu yapmayı çok seviyorum. hatta bazı zamanlarda kendi kendime yazdığım seyleri zamanını planlayarak yine kendime mail atıyorum ki ne günlerden geçtiğimi unutmamak için. öğrendim ki bu hayatta herkes gidiyor insan en çok kendine kalıyor. en çok kendinizin kıymetini bilin.

mis gibi oluyor. mesela kendi kendime yaptığım espiriler falan çok komik oluyor, acayip eğleniyoruz ama birine desem hiç öyle komik olmuyor. işte o biraz can sıkıcı.

Önceleri çok yapardım. Şimdi deli gibi kaçınıyorum bu eylemden. İnsanı kendisi bile anlayamıyorsa neyi konuşabiliriz ki daha fazla?

Kendimle sohbet ettiğimde genelde beni ağlattığı için kendimle aram bozuk.

İç sesim arada kafa açıyoo

Gece yapıldığında açık oturuma dönüşendir.

sohbet genellikle negatif basıyo

Sizofreniden mutehassiz bir durum ama eglenceli de analiz seviyemi artiriyor Gecmis hatalarimi gormemi sagliyor Yeni bir rota cizmeye yardimci oluyor Dusuncelerin yarisinda agzindan cikan kelimeler anlamsiz olur biri duyarsa bazen disardan kendime baktigimda gordugum durum deli sanilma ani heralde ama umursamayinca espri gırla efsane birsey.

Sizi bilmem ama benim çok hoşuma gidiyor. Özellikle yolda tek başıma yürürken veya otobüste o kadar kendimi kaptırıyorum ki bazen el kol hareketleri yapmaya başlıyorum ya da mimikler yapıyorum. Test çözerken soruları yanlış yaptığımda kendimle derin bir sohbete dalıp nerede yanlış yaptığımı anlamaya çalışırım bir de film dizi izlerken özellikle film ve dizinin sonu hakkında teori yürütüp bu konuda uzun uzadıya sohbet edip sonunu tartışmak aşırı keyifli bi eylem tavsiye edilir. Asla kendim hakkında ciddi bir konuyu kendimle sohbet ederek sonuca vardırmayı sevmem çünkü kriz anlarında kendi topuğuma sıkmamla ünlüyüm tam o nokta kendimle sohbetimin sınırı diyebilirim.

Hiç kimseyle etmediğim kadar kendimle sohbet ediyorum. Hatta öyle alışkanlık haline geldi ki bazen toplum içinde bir muhabbete bile içimden cevap veriyorum. Niyeyse aynı muhabbeti tekardan sesli dile getirmeye ihtiyaç duymuyorum. Bazen de kendi kendime espri yapıp gülüyorum. Kendiniz iyidir ona iyi bakın. Canım kendim.

Mükemmelin de ötesi ,birine söyler mi? diye düşünme derdi yok , panik yok kendi kendine hallediyorsun olayı en temiz olay .

Yolda hızlı hızlı yürürken yaptığım eylem.. Hemen peşinden kablosuz kulaklıkla konuşuyormuş gibi flash tv oyunculuğu yapmak zorunda kalıyorum (rezillik diz boyu:')

farkında olup da bilmemezlikten geldiklerimizi kabul etmemezi sağlayan en yararlı aktivite.. gerçi bir süre sonra alışkanlık haline gelip gereksiz anlarda da konuşup rezil olmanızı da sağlayabilir.

En büyük hobim diyebilirim. Söylediklerimden sonra.. Ağlamam yok mudur bi de on numara 🤦‍♀️